γι’ αυτό υπάρχουν άλλωστε!
Πολλοί άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να αφήνουν ανοιχτές τις πόρτες των ντουλαπιών, τα καπάκια της λεκάνης της τουαλέτας ή όλες τις πόρτες του σπιτιού. Συχνότατος μάλιστα ο «καυγάς» μεταξύ ανδρών και γυναικών για το περίφημο καπάκι της τουαλέτας. Η αλήθεια είναι, πως αν δεν χρειάζονταν να κλείνουν, θα ήταν όλα ανοιχτά, δεν θα υπήρχαν πόρτες, πορτάκια και καπάκια και θα γλυτώναμε κι απ’ τον κόπο και τα έξοδα κατασκευής τους.
Αν φανταστούμε την ενέργεια να ρέει στον χώρο σαν νερό, μπορούμε αυτόματα να αντιληφθούμε πως το νερό θα διέφευγε από κάθε άνοιγμα και χαραμάδα. Η συνεχής διαρροή νερού θα είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχή μείωση της ροής του και τέλος την αποστράγγισή του. Θα θέλαμε να συμβεί αυτό με την ενέργεια του χώρου μας;
Αν συνεχίσουμε να την οραματιζόμαστε σαν ένα ρεύμα νερού που ρέει, θα αντιληφθούμε επίσης, ότι όταν θέλουμε να έχουμε μία διαρκή ροή θα πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες και να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε το νερό στο χώρο. Έτσι μόνο δύναται να μας θρέψει και να μας θεραπεύσει.
Μη φοβάστε λοιπόν ή μη βαριέστε να χρησιμοποιήσετε πόρτες, πορτάκια και καπάκια. Εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα αξιοσημείωτο στη θέα του ανοιχτού λουτρού, ή στο ανοιχτό καπάκι της λεκάνης. Τα ντουλάπια έχουν πόρτες πρώτα απ’ όλα για να μη σκονίζεται το περιεχόμενό τους αλλά και γιατί δεν είναι αναγκαίο να εκτίθεται σε κοινή θέα, ενώ αν κλείνουμε κάποιες πόρτες στους χώρους που καθόμαστε, θερμαίνουμε το χώρο και ελαχιστοποιούμε τα ρεύματα. Όταν η ενέργεια εισέρχεται διαρκώς νέα από τα ανοίγματα και ευθύς αμέσως φεύγει από κάποια άλλα, δεν προλαβαίνει να κινηθεί μέσα στον χώρο, κίνηση που είναι απαραίτητη για την υγεία του χώρου και τη δική μας.
