Ο τελευταίος μήνας του έτους,

ο Δεκέμβριος, είναι αρκετά ευνοικός σε ότι αφορά σπουδές και μόρφωση, αλλά και για την φήμη που μπορεί να προκύψει μέσα από επιτυχίες σ' αυτόν τον τομέα. Προκαλούνται όμως και άγχη που δεν ευνοούν παράλληλα την πνευματική άνοδο και εξέλιξη, ο δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι πιό επίπονος αυτό το μήνα (αλλά ίσως και πιο αποδοτικός μακροπρόθεσμα). Από τους χώρους του σπιτιού σας, προτιμήστε το Νότιο τμήμα για δραστηριότητες που αφορούν μελέτη, τονώστε το Ανατολικό τμήμα, με υδάτινα στοιχεία, χρησιμοποιώντας γυαλί και χρώματα μπλε ή μαύρο, και με στοιχεία φωτιάς το Βορειοανατολικό, βοηθώντας έτσι την φυσική σας υγεία και το μπλοκάρισμα της πνευματικής ανέλιξης.
tip: αν δίνετε εξετάσεις, παρουσιάζετε εργασίες κτλ, οι μέρες 5, 14, και 30 του μήνα, παρουσιάζονται ευνοϊκότερες.

Κλείστε πορτάκια και καπάκια,

γι’ αυτό υπάρχουν άλλωστε!
Πολλοί άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να αφήνουν ανοιχτές τις πόρτες των ντουλαπιών, τα καπάκια της λεκάνης της τουαλέτας ή όλες τις πόρτες του σπιτιού. Συχνότατος μάλιστα ο «καυγάς» μεταξύ ανδρών και γυναικών για το περίφημο καπάκι της τουαλέτας. Η αλήθεια είναι, πως αν δεν χρειάζονταν να κλείνουν, θα ήταν όλα ανοιχτά, δεν θα υπήρχαν πόρτες, πορτάκια και καπάκια και θα γλυτώναμε κι απ’ τον κόπο και τα έξοδα κατασκευής τους.
Αν φανταστούμε την ενέργεια να ρέει στον χώρο σαν νερό, μπορούμε αυτόματα να αντιληφθούμε πως το νερό θα διέφευγε από κάθε άνοιγμα και χαραμάδα. Η συνεχής διαρροή νερού θα είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχή μείωση της ροής του και τέλος την αποστράγγισή του. Θα θέλαμε να συμβεί αυτό με την ενέργεια του χώρου μας;
Αν συνεχίσουμε να την οραματιζόμαστε σαν ένα ρεύμα νερού που ρέει, θα αντιληφθούμε επίσης, ότι όταν θέλουμε να έχουμε μία διαρκή ροή θα πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες και να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε το νερό στο χώρο. Έτσι μόνο δύναται να μας θρέψει και να μας θεραπεύσει.
Μη φοβάστε λοιπόν ή μη βαριέστε να χρησιμοποιήσετε πόρτες, πορτάκια και καπάκια. Εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα αξιοσημείωτο στη θέα του ανοιχτού λουτρού, ή στο ανοιχτό καπάκι της λεκάνης. Τα ντουλάπια έχουν πόρτες πρώτα απ’ όλα για να μη σκονίζεται το περιεχόμενό τους αλλά και γιατί δεν είναι αναγκαίο να εκτίθεται σε κοινή θέα, ενώ αν κλείνουμε κάποιες πόρτες στους χώρους που καθόμαστε, θερμαίνουμε το χώρο και ελαχιστοποιούμε τα ρεύματα. Όταν η ενέργεια εισέρχεται διαρκώς νέα από τα ανοίγματα και ευθύς αμέσως φεύγει από κάποια άλλα, δεν προλαβαίνει να κινηθεί μέσα στον χώρο, κίνηση που είναι απαραίτητη για την υγεία του χώρου και τη δική μας.

Ζείτε εν τάξει;

Η καθαριότητα και η τάξη στο χώρο, είναι απαραίτητη για μια υγιή διαβίωση, όχι μόνο σε υλικό επίπεδο, αλλά και σε πνευματικό και συναισθηματικό. Η τάξη στο χώρο που ζούμε, αντικατοπτρίζει την τάξη γενικότερα στη ζωή μας.
Αν παρατηρήσετε τους ανθρώπους, ή και τον εαυτό σας θα δείτε πως, εκείνοι που ζουν σε ένα χώρο που βρίσκεται σε μόνιμη αταξία, η εικόνα της ζωής τους δε διαφέρει και πολύ. Είναι πολύ πιθανόν να βρίσκονται εν τω μέσω πολλών και ποικίλων μπερδεμένων καταστάσεων που τους κρατούν σε μόνιμο στρες και σύγχυση. Δεν είναι εύκολα σε θέση να χαλαρώσουν και να συγκεντρωθούν στους στόχους τους και οι ακατάστατες σκέψεις τους αποπροσανατολίζουν. Αλλάζουν συχνά δουλειές, ή κάνουν δουλειές που απέχουν απ’ αυτό που θέλουν πραγματικά να κάνουν, -αν μπορούν να νιώσουν τι θέλουν στ’ αλήθεια να κάνουν. Οι σχέσεις τους με τους άλλους, είναι επίσης μπερδεμένες, έρχονται συχνά σε ρήξη και τους φταίνε μονίμως οι άλλοι.
Αυτά και πολλά άλλα θα παρατηρήσετε και όλα έχουν να κάνουν με μία έκφραση σύγχυσης, που πηγάζει από την τάση που έχει ο άνθρωπος που ζει σε αταξία, να υποτιμά το περιβάλλον του, να θεωρεί ότι δεν είναι αντάξιό του, να νιώθει πάντα ότι «κάτι άλλο είναι αυτό που του ταιριάζει», με λίγα λόγια: νιώθει πάντα ξένος και διάφορος ως προς το περιβάλλον του (όχι μόνο το χώρο που ζει, το περιβάλλον του γενικότερα), γι’ αυτό δεν έχει απολύτως κανένα ενδιαφέρον να το φροντίσει .
Η καθαριότητα και η τάξη στο χώρο που ζούμε, συνδέεται άμεσα με το ενδιαφέρον και τη φροντίδα που αντιμετωπίζουμε καθετί στη ζωή μας και κατά προέκταση με το ενδιαφέρον για τον εαυτό μας και τον ψυχικό μας κόσμο. Είναι κάτι που προϋποθέτει προσωπική φροντίδα και ενασχόληση. Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο χώρο μας, μας βοηθά να τον γνωρίσουμε και να ενωθούμε μαζί του, να νιώσουμε πως είμαστε μέρος του κι εκείνος μέρος δικό μας, καθώς καλλιεργούνται αξίες όπως ο σεβασμός και η αγάπη.
Στην πραγματικότητα είναι ένας κύκλος, όπως καθετί που εντάσσεται στο σύστημα του σύμπαντος. Η αγάπη φέρει το ενδιαφέρον, το ενδιαφέρον φέρει τη φροντίδα, η φροντίδα φέρει την εκτίμηση, η εκτίμηση φέρει την ευγνωμοσύνη, η ευγνωμοσύνη φέρει τη χαρά, η χαρά φέρει την αγάπη…
Όταν κανείς μπει στη ροή αυτού του κύκλου, η τάξη και ευρυθμία αποκαθίστανται φυσικά, και εργασίες όπως η καθαριότητα και η τάξη του χώρου, -που άλλοτε φάνταζαν αγγαρεία-, γίνονται πλέον φυσικές δημιουργικές λειτουργίες. Επειδή ένας κύκλος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη είσοδος, ή κάποιο μονοπάτι για να εισέλθει κάποιος σ’ αυτόν. Για κάποιους ανθρώπους είναι εύκολο να προσεγγίσουν τον φυσικό τους κύκλο και τον καθαρό νου, κατευθείαν μέσα από την πνευματικότητα, για κάποιους άλλους η υλική και πρακτική πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο. Έτσι ξεκινώντας από το να φροντίζουμε το χώρο που ζούμε, μπορεί να δούμε σύντομα την αγγαρεία να μετατρέπεται σε δημιουργία, την αδιαφορία σε ενδιαφέρον, την απάθεια σε αγάπη, και τη ζωή μας να μεταμορφώνεται σε όλα τα επίπεδα.